Gerici ve yobaz damgası yediler...
Dışlandılar, ikinci sınıf vatandaş muamelesi gördüler...
Fişlendiler, her yerde göz hapsine alındılar...
Fizikî ve psikolojik taarruza uğradılar...
Tutuklanıp hapse atıldılar, sürgün yediler...
İşkenceden geçirilip idam edildiler...
Fakat tüm bunlara rağmen,
Çıktıkları bu yoldan asla geri dönmediler...
Ağızları hikmet pınarıydı,
Kalpleri merhamet ve şefkat doluydu.
Hâreli gözlerinde sevginin parıltısı vardı.
Onlar, beyaz güvercinler kadar saf ve masumdular...