Sevgili Gençler,
Rahat bir hayatımız olsa ne güzel yaşardık değil mi? Oh! Yediğimiz önümüzde, yemediğimiz arkamızda. ”Ekmek elden, su gölden.” günümüzü gün etsek… Bütün bunları gönül ister ama böyle bir hayatta mutlu olabilir miyiz? Bana biraz zor gibi geliyor. Dünyada insanın kendi kazancından tatlı bir şey yok çünkü.
Düşünceli Dostlar,
Zengin bir baba, çocuğunun hayatı tanımasını istemiş. Bir gün ona, gidip çalışmasını söylemiş. Delikanlı bir ay sonra gelmiş. Baba, kuyunun başında oturuyormuş. Gencin kazandığı bir altını kuyuya atmış. Arkadaştan bir tepki gelmemiş. Adam, eşini uyarıp çocuğa bir ay daha çalışmasını söylemiş. Bir ay sonra parayı kuyuya atmak isteyen babasına genç arkadaş mani olmuş. Çünkü önceki parayı annesi vermiş, ikinci para kendi kazancıymış.
Ana Kuzuları,
Bizi, dünyada en çok annelerimiz sever. Sevecek elbet, onun göz bebeğiyiz; yüreğinin bir parçasıyız; ümit fidanı, mutluluk kaynağıyız. Bunların hepsi doğru. Olaya farklı açıdan bakalım mı canlar? Bizi aylarca emzirdi, yemeğimizi yedirdi, çamaşırımızı yıkadı. Bizim için geceler boyu uykusuz kaldı. Ne kadar emek verdi bizlere değil mi? Acaba diyorum, bize olan sevgisinde bu emeklerin payı yok mu?
Araştırmacı Arkadaşlar,
Dünyanın en tatlı yiyeceği bal olsa gerek. Çünkü herhangi bir güzelliği anlatırken hep ondan misal veririz: “Ağzından bal damlıyor.”, “Bal gibi olmuş.” Bu misalleri çoğaltabiliriz. Nedir bunun sırrı? Canlar, arılar bir damla balı yapabilmek için elli bin çiçeği ziyaret eder. Aman Allah’ım, ne büyük emek! Ya arıcılar! Dört mevsim arının bakımını yapar, kovanları temizlerler. Kışın arıcıkları onlar besler. Kovanları şehir şehir, ova bayır gezdirirler. Onun için atalarımız, “Arının kahrını çekmeyen balın kadrini ne bilir?” demişler. Yüce Mevlâ, cümlemizi emek verenlerden ve kadir kıymet bilenlerden eylesin!