Aziz Dostlar,
Çalışkan arı, binlerce çiçeği ziyaret edip petekleri bizim için doldurur. Bal, ne güzel ve ne faydalı bir nimettir. Peki, her gün bal yesek ne olur? Gün gelir, usanırız değil mi? Konuşma da böyle bir nimettir. Yeri geldiğinde anlatmalı, yeri geldiğinde susmalı ve dinlemeliyiz. Çünkü her şey yerinde ve zamanında güzeldir.
Düşünceli Gençler,
İçi yağ dolu bir tenekeye kaşıkla vursanız fazla ses çıkmaz. Ama içi boş bir tenekeye dokunsanız gürültüsü sokaktan duyulur. Davulun da sesi çok çıkar çünkü içi boştur. Konuşma, bir taşma olayıdır. Özümüz boş olursa sözümüz de boş olur. Eskiler, “Söyler isen bir söz söyle duyanlar ibret alsın. Bilmiyorsan sessiz dur, görenler adam sansın.” demişler. Gerçekten de hayvan yularından, insan sözünden tutulur.
Kıymetli Arkadaşlar,
Bir doktor dostum vardı. Bekâr olduğu için arada bir evine uğrar sohbet ederdik. Daha çok o sorar, ben de anlatırdım. Garibim sessizce dinlerdi. Bir gün ne olduysa bizim doktor konuşmaya başladı. Baktım ki benden daha bilgili. Uzun konuşmalarımı hatırlayıp üzüldüm. Kendi kendime, “Söz gümüşse sükût altındır.” dedim ve o günden sonra dinlemeyi tercih ettim.
Sevgili Öğrenciler,
Öğrenmenin bir yolu da dinlemektir. Sorarak bir şeyler öğrenebiliriz ama konuşarak öğrenemeyiz. Hâlbuki insan zihni, gözünden ve kulağından beslenir daha ziyade. Peygamber Efendimiz, “Ya hayır söyle yahut sus!” buyurmuş. Hakkı ve hayrı söyleyeceksek konuşalım. Yoksa susmayı ve dinlemeyi seçelim. Sahi, bir tarafta gümüş, bir tarafta altın olsa hangisini seçerdik? Tercihimiz altın olduğuna göre biz de sözü uzatmayalım efendim.