İnsan azizdir, çok kıymetlidir, pek değerlidir, bu doğru; lakin insan ilahî bağlamdan koptuğu anda amacını yitiriyor, anlamını kaybediyor, kıymetini düşürüyor. Dünyadaki tüm dramların, vahşetlerin, huzursuzlukların, kötülüklerin ve mutsuzlukların temelinde, ilahi bağlamından kopmuş insanın haddini aşması vardır.
Başıboş değiliz bu alemde, sonsuz nimetler içindeyiz, sorumluluklarımız büyük, yeryüzünün vebali omuzlarımızda. Hayallerimiz sınırsızdır, sonsuza uzanır. Hayatlarımız ise belirli sınırlılıklar ve sorumluluklar içinde geçer. Çünkü insan olmak, bir “ben” taşımak, Allah’ın varlığa bahşettiği en büyük emaneti yüklenmenin diğer adıdır. Ve Allah, bizi biz kılacak, bizi aziz edecek yolun ne olduğunu, nerelerden geçtiğini, nasıl sorumluluklar ve sınırlılıklar ihtiva ettiğini berrak bir şekilde ilan etmiştir insanlığa, bir bakıma “haddimizi bildirmiştir” bizlere. Bu öyle bir had/sınır/sorumluluk bildirmedir ki, haddini bilen kendini bilmiş, kendini bilen Rabbini bilmiş ve ebedî mutluluğa ermiştir.
Yaratıldık, yaşatılıyoruz, sonsuz lütuflara mazhar olduğumuz ve sayısız haklara sahip olduğumuz gibi hadlerimiz de vardır. Hadlerimiz yani geniş hareket alanımızın sınırları, her alandaki sorumluluklarımız, hassas çizgilerimiz, aşmamamız gereken ince ölçüler mühimdir hayatımızda. En basit dairede, bizi olası bir kazadan koruma amacıyla yazılmış “sarı çizgiyi geçmek yasaktır” uyarısı da, en derin manada “Allah’a şirk koşma, bu pek büyük bir zulümdür” ikazı da bizlere hudutlarımızı yani haddimizi hatırlatan ibarelerdendir.
Bu ay, had meselesini geniş bir şekilde ele almaya niyet ettik, özel bir dosya hazırladık. Çünkü birçok alanda sorumluluklarımızı önemsemiyor ve haddi aşıyoruz, sınırları çiğniyoruz, hassas ölçülere, inceliklere dikkat etmiyoruz. Kırgınlıklar arttıysa, kötülükler çoğaldıysa, nezaketsizlikler daha da belirgin hâle geldiyse, insanlık ailesi olarak bizi ilahi bağlamdan koparan karanlık bir zeminde haddimizi aşıyoruz demektir. Diğer yandan, birbirimize olan güvenimiz, hayata dair umudumuz, tüm varlığa karşı şefkatimiz azalıyorsa, karşılıksız sevgimiz, engin merhametimiz ve hesapsız iyilik duygumuz seviye kaybediyorsa, yine başka açılardan bir had problemi, sınır karmaşası içindeyiz demektir, tüm bu olan bitenler sorumluluklarımızı bilmediğimizin ve haddimizi aştığımızın göstergesidir.
GENÇ olarak yeni yıla “lütfen hepimiz haddimizi bilelim” çağrısıyla başlamak istedik. Kapaktaki “herkes haddini bilsin” ifadesiyle başta kendimize bir “had” hatırlatma çağrısı yaptığımızdan emin olabilirsiniz. Diğer yandan, “Siz kim oluyorsunuz da haddimizi hatırlatıyorsunuz?” diye içinden geçirenler varsa, onları da sabırla ve saygıyla dosyamıza bekleriz, bizim anladığımız manada had nedir, ne değildir, buyrun birlikte okuyalım.
Yeni bir yıla girdik, ne çok kusurumuz, hatamız, eksiğimiz oldu geçtiğimiz yıl, Allah bilir. Sorumluluklarımızı yerine getirmediğimiz, sınırları çiğnediğimiz ve haddimizi aştığımız her konu için af dileriz Rabbimizden. İnşallah hatalarımızdan ders alır ve haddimizi iyi bilme şuuruyla süslenmiş, haddimizi aşmama iradesiyle dolu, bereketli bir yıl geçiririz.
Şubat’ta görüşmek üzere.
Muhabbetle.