Hz. Ebû Bekir (r.a.) halife seçildiğinde minbere çıktı ve ilk nutkunu şöyle söyledi:
“– Ey nâs!...
Sizin en iyiniz olmadığım halde sizin başınıza geçmiş bulunuyorum. Vazifemi yollu yolunda îfâ edersem bana yardım ediniz. Yanılır isem bana doğru yolu gösteriniz. Doğruluk emânet, yalancılık hiyânettir. İçinizdeki zaîf hakkını alıncaya kadar nazarımda kuvvetlidir. İçinizdeki kuvvetli de, ondan başkasının hakkı alınıncaya kadar zaîftir.
Bir millet Allah yolunda cihattan fâriğ olursa o millet zillete dûçar olur. Bir millette fenalık revaç bulursa bütün millet belâya uğrar. Ben, Allah’a ve Peygamber’e itaat ettikçe siz de bana itaat ediniz. Ben Allah’a ve Peygamber’e isyan edersem sizin bana itâatınız lâzım gelmez. Haydi namazınıza, Allah Teâlâ cümlenizi rahmetine lâyık kılsın...”