“...Sahnede Carmen en ünlü aryasını okuyordu. Sanatçı kimdi bilmem. Ama öyle şişmandı ki, bir ara rol icabı kendini yere atınca ‘Eyvah, şimdi nasıl kalkacak kadıncağız?’ dedim. Neyse, şarkısını bitirirken ağır ağır doğruldu ve kalkabildi ayağa. Sonra başkaları da şarkı söylemeye başladı.
Opera dinlemeyi çok severim. Hele de Carmen! Ama o gün kendimi doğru dürüst veremiyordum, sahnede oynanan oyuna. Çünkü aklım hep, sahnenin tepesinde, yan tarafta herkesin belki de hiç dikkat etmediği ışıktaydı. Gözümü alamıyordum bir türlü o ışıktan...”
Nihal Güvenli yıllardır yazıyor ama bugüne kadar, yazdıklarını yayınlamadı.
Önce eğitimci, psikolog, daha sonra antikacı olarak geçirdiği ömrü boyunca bazen komik bazen acıklı kedi öyküleri, bazen gençlerle çalışırken edindiği deneyimlerle, çocuk ve gençlerle iletişim üzerine, metinler yazdı.
Son yıllarda kısa öyküler yazmakta.
İlk öykü kitabı Mürdüm Renkli Elbiseler’de, kahramanlar çoğunlukla, ergenler, genç kızlar, genç ve yaşlı kadınlar.
80’li yılların bunalımlı günlerinde bir genç kadının opera izlerken kurguladığı fantastik dünya...
’60’lı yıllarda, bir Boğaziçi köyünde, bir Rum genci ve Türk kızının platonik aşk hikayesi...
Saatlerde, hızla gelip geçen yıllarda oluşan, değişimler...
İki çocukluk arkadaşının, yıllar sonra savruldukları yerlerde, değişik konumlarda karşılaşması....
Biraz ironik ama yalın bir dille anlatılıyor...