Ömer’in Çocukluğu
Muallim Naci’nin, sekiz yaşına kadarki anılarını son derece içten bir dille anlattığı Ömer’in Çocukluğu, yayımlandığı 1890’dan beri tüm okurlarını gülümsetmeye devam ediyor.
“Hırkayı sırtımdan çıkardım. Biçarenin haline baktım. Gözlerimden yeniden yaş boşandı. Ne hazin manzara! Ne büyük üzüntü! Hırka koltuğumun altında olduğu halde eve ulaştığım zaman ağlamanın devamı olarak içimi çekmekteydim. Valide beni o durumda görünce telaşla, ‘Sana ne oldu oğlum? Ne ağlıyorsun? Hırkanı niye çıkardın? Vah vah! Nedir bakayım söyle!’ diye üzüntüsünü göstermeye başladı. Hırkayı koltuğumun altından aldığı sırada dedim ki: ‘Köşe başında kuyruksuz bir köpeğe rast geldim de... Üzerime atladı.’ Valide daha fazla üzülmüş görünerek beni kucakladı. İşte asıl o vakit ağlamaya başladım. Bir felaketzedeyi en fazla teselli verenleri ağlatır.”
---
MUALLİM NACİ, 1850’de İstanbul’da doğdu. Tanzimat döneminin önemli şair ve yazarlarındandır. Asıl adı Ömer olan yazar, küçük yaşta Varna’ya gitti ve öğrenimini orada tamamladıktan sonra Varna Rüştiyesi’nde öğretmen oldu. Anadolu ve Rumeli’de çeşitli memurluklar yaptı. İstanbul’a dönünce Tercüman-ı Hakikat’in edebiyat sayfasını yönetti. Galatasaray Lisesi ve Mekteb-i Hukuk’ta ders verdi. Eserlerini Naci mahlasıyla yazan yazar, Recaizade Mahmut Ekrem ve Abdülhak Hamid’le girdiği edebiyat tartışmalarıyla da bilinir. Divan edebiyatı tarzının yanında Batılı tarza uygun şiirler de yazdı. Arapça, Farsça ve Fransızcadan çeviriler de yapan Muallim Naci, 13 Nisan 1893’te İstanbul’da öldü.